نامه­ای به امام زمان(عج)

این روز ها بیش از پیش دلم برایت تنگ شده، بیش از پیش برای ظهورت لحظه شماری می کنم. 

مهدی جان، پس کی میایی؟     آقا جان، دلم شکسته . 

به این اندازه ناجوانمردی ندیده بودم آنهم از حاکمی که جامه­ی تقوی بر تن کرده!، حکومتی که هر صبحٍ جمعه تدارک دعای ندبه می­بیند برای ظهور شما!، دستگاهی که مدعی است مامورانش، سربازان گمنام تو هستند!، قضاوت خانه­ای که ادعا دارد احکام صادره­اش، دستورات اسلام است و کدام اسلام؟!، دولتی که نابخردی­هایش را با همراه کردن نام مبارک شما توجیه می­کند!، مجلسی که نمایندگی مردم را یدک می­کشد و چاپلوسی و اطاعت محض از شخصی خاص آن­هم بدون تفکّر و تعقّل شده کار هر روزش!، سپاهی که طرح های بصیرتش شده بی بصیرتی محض، واهمه ای از هزینه کردن مقدّسات ندارد، روزی از نام شما استفاده می کند برای ماندن در قدرت و روز دیگر از نام یاران شما و روایات مختلف.  

نهضت آزادی ملی